Heb je dat weleens gehad? Je wordt half wakker en je kan niet ademen.
Je voelt dat je brein niet genoeg zuurstof krijgt. Je wordt wakker terwijl je stikt. Je raakt in paniek wakker en weet niet waar je het zoeken moet. Je klauwt naar je keel, hopend dat je meer lucht krijgt. Je woelt heen en weer, hopend dat je loskomt. Je dekbed voelt ineens als een val. Je kamer is ineens te heet. Je bent er heilig van overtuigd dat je ventilator ineens warme lucht blaast. Je blijft nog even een halfuur de ventilator volgen om te checken of dit niet het geval is. Voor een tel dacht je dat de monsters die je achtervolgden echt vanonder het bed zouden komen. Dat de duisternis waarin je net zat zich vanonder het bed zou uitbreiden. Dat je paniek een fysieke form zou krijgen en alle vrije ruimte in je kamer zou claimen. Je slaapt op een stapelbed dus dat helpt je huidige situatie ook niet. Vanaf kleins af aan heb je geslapen op een normaal bed op de grond dus het duurt even totdat je doorhebt dat dit nu jouw kamer is. Je checkt nog even over de railing of je vloer nog steeds hetzelfde is. Gelukkig zie je nog een verdwaalde lege paracetamol verpakking en tissues op de grond liggen die je hebt laten rondslingeren op de grond.
Gisteren was een goede dag totdat mijn moeder besloot mij over iets doms/onschuldigs te appen. Iets over het switchen van abonnementen van Netflix naar HBO max omdat het maandelijks goedkoper zou zijn. Of ik dat even kon uitzoeken wanneer mij dat uitkwam. Het is zoiets kleins, zoiets nietszeggends, maar toch heb ik ondanks mijn goede dag na lange tijd weer een nachtmerrie gehad. Of wacht, ik weet niet zeker of ik wel een nachtmerrie had, want dat kan ik mij eerlijk gezegd niet herinneren. Wat mij is bijgebleven is dat ik in paniek wakker werd. Ik was mij ervan bewust dat ik stikte, niet kon ademen en dacht dat ik bijna dood zou gaan aan zuurstoftekort but hey... We still here and thriving 🌈 we made it another day. Ik heb braaf gepompt erna zodat ik iets beter kon ademem, want natuurlijk wilde mijn astma ook aandacht. Ik heb bijna mijn vriendin gebeld in paniek, maar ik heb dat deze keer niet gedaan. Waarom? Om eerlijk te zijn wilde ik niet tot last zijn. Het is zaterdag, Nederland is net opengegooid en misschien is ze nu uit ofzo iets. Weet ik veel. Zijn dit excuses? Ja. Laat mij rustig in mijn bubbel schuilen. Ik ben al een tijdje niet in mijn bubbel gaan schuilen dus voor nu gun ik mijzelf die tijd in mijn mooie bubbel. Also I'm fine now. Ik kan weer ademenen en iets meer focussen op iets, cos anders had ik dit stuk ook niet net net geschreven. Ik slaap elke nacht met muziek en ik kan mij weer daarop focussen dus ik ben ook wat rustiger dan eerst. Oh well, zoals ik al eerder zei we made it another day. Nieuwe ronde nieuwe kansen. Fingers crossed dat, mocht ik weer in slaap kunnen vallen, ik geen nachtmerries krijg.
Reactie plaatsen
Reacties